“Opgepast, hier gaat het steil omhoog”
, roept Erik iets luider dan hij zelf had verwacht. De vrolijk fluitende vogels onderbreken verschrikt hun gezang. We naderen het hoogste punt van het Wolfsbusch, een bosgebied van ruim 1000 hectare groot in de Belgische Oostkantons. Boven onze hoofden horen we de takken van de metershoge sparren kraken. We zijn omgeven door kale boomstammen, wilde bosbessen en … een oorverdovende stilte. Die is echter maar van korte duur, want de vogels zetten hun gekwetter al snel weer verder.
Ook Erik hervat zijn uitleg, een pak stiller deze keer. Per slot van rekening zijn we hier slechts te gast. Vandaag staat de plezierwandeling ‘De Gouden Rivier’ op het programma – een tocht van negen kilometer lang. Op deze lus doorkruis je het boomrijke Wolfsbusch en keer je langs de rivier de Amel terug naar waar je begon – het prachtige Montenau. Dit dorp met net geen 350 inwoners prikkelt de zintuigen. Hier voel je nog echt die gezellige dorpssfeer. Je kijkt je ogen uit op de typische huizen en hun keurig onderhouden voortuintjes. En als de wind goed staat, ruik je zelfs de heerlijke Ardense ham die hier wordt gemaakt. Erik Wiesemes, burgemeester van deelgemeente Amel, omschrijft het lokale toerisme als authentiek. Wie de echte Oostkantons wil beleven, is hier op de juiste plek. Ook het woord ‘wolf’ in de naam Wolfsbusch is geen toeval, weet Erik te vertellen. Maar geen zorgen, wolvengehuil weerklinkt hier al sinds de 19e eeuw niet meer. Tegenwoordig kom je hoogstens een schuw edelhert of everzwijn tegen. In het spoor van de Kelten.